Grafit jest odmianą węgla wykorzystywaną w różnych branżach przemysłu. Zakłady przemysłowe używają zarówno różnych rodzajów grafitu naturalnego, jak i syntetycznego. Wyjaśniamy, czym się różnią, jak powstają i jakie funkcje w przemyśle pełnią odmiany grafitu, które są w naszej ofercie.
Jak powstaje grafit naturalny i syntetyczny?
Grafit naturalny powstaje na skutek oddziaływania sił natury. Grafit naturalny amorficzny tworzy się na skutek przeobrażenia skał organicznych zawierających węgiel antracytowy. Kolejny rodzaj grafitu naturalnego, zwany grafitem płatkowym, powstaje w środowisku geamorficznym lub metamorficznym. W przyrodzie występuje też naturalny grafit żyłowy powstający w szczelinach rudy, nazywany grafitem krystalicznym. Jego tworzenie się jest powiązane z osadzaniem się stałego grafitowego węgla pochodzącego z gorących podziemnych płynów.
Zupełnie inne pochodzenie ma grafit syntetyczny i właśnie całkowita ingerencja człowieka przy jego tworzeniu stanowi najbardziej istotną różnicę między nim a płatkowym, krystalicznym i amorficznym grafitem naturalnym. Grafit syntetyczny produkuje się bowiem z wielu zróżnicowanych odmian węgla – na przykład paku smoły węglowej, antracytu i kalcynowanego koksu naftowego – oraz innych surowców odznaczających się dużą zawartością węgla. Poszczególne składniki podaje się mieleniu, by następnie uformować je w konkretne kształty i spiec w niezwykle wysokiej temperaturze – sięgającej nawet powyżej 2500°C.
Do czego wykorzystuje się grafit naturalny i syntetyczny?
Choć sposoby pozyskiwania grafitu naturalnego i syntetycznego są różne, to jedna i druga odmiana jest stosowana w przemyśle. Produkuje się z nich między innymi arkusze grafenu, wkłady do ołówków oraz smary. Często wykorzystywany jest w przemyśle motoryzacyjnym jako jeden ze składników hamulców i sprzęgieł samochodowych. Sproszkowany grafit znajduje się w farbach, a krystaliczny grafit płatkowy służy do produkcji elektrod węglowych oraz szczotek i płyt stosowanych w akumulatorach suchych ogniw.